mama | Ont-wikkelen naar heel-zijn

Ze zijn naar mij toegekomen, volwassen vrouwen en mannen. Ze vertelden mij de moed te hebben om zich te ont-wikkelen en zichzelf onder ogen te zien. Gaandeweg bleek dat ze eenvoudige oplossingen wilden en een vervulling van hun leegte en honger naar liefde, op net zo eenvoudige wijze gestild als een moederborst. De verloren gegane periode van vervuld te worden door de moeder, is echter niet eenvoudig terug te winnen en is niet via anderen alsnog te verkrijgen. De weg terug naar jeZelf is een alleen-pad, waarin de angst voor de leegte uiteindelijk omarmd wordt. In dat proces kan een wegwijzer behulpzaam zijn, mits diegene niet langer als moeder hoeft te fungeren.

De verloren gegane moeder krijg je nooit meer terug. Elk uitreiken naar buiten, is als een uitreiken naar de moeder die er niet was op het moment dat jij haar nodig had. Elk moment dat je niet kreeg waar je recht op had, heeft een wond geslagen in jezelf, die je noodzakelijkerwijze bent gaan bedekken om te kunnen overleven. De pijn was te groot. Niet die liefde, aandacht en zorg krijgen die je nodig had, heeft iets in jezelf doen bevriezen. Het heeft je verhard tot een niet of weinig kunnen voelen en je laten geloven in je denkende vermogen om daarmee het leven beheersbaar te houden.

Elke behoefte die niet vervuld is, heeft recht van bestaan tot hij vervuld is en zal op de een of andere wijze om aandacht blijven vragen tot hij vervuld is. Vaak in het projecteren van je behoeften en verlangens op anderen, meestal de mensen die het dichtst bij je staan, zoals partners, maar ook je kinderen en therapeuten. Van hen wordt verlangd alsnog deze niet gestilde kinderbehoeftes aan liefde, warmte en erkenning te vervullen.

De leegte wordt opgevuld met allerhande activiteiten en bezigheden om niet het gemis en de pijn te hoeven voelen, die te groot lijkt te zijn. Als volwassene reageer je alsof je nog steeds dat kind bent. Het verhaal van het verleden overheerst het nu. Het heden, waarin je niet langer afhankelijk bent van volwassenen, omdat je immers zelf een volwassene bent en vrij bent in je keuzes.

Een Meester die zelf het proces doorlopen heeft, zal je naar rand willen duwen en je uitnodigen de sprong te wagen, zodat je kunt ervaren dat je vrij bent en altijd grond onder je voeten zult vinden.

In de volgende blog kun je meer lezen over projecteren

In ons zit een weten over de oermoeder en velen verlangen naar haar, meestal als een sluimerend gemis. Voor mij was het een grote, ronde vrouw met een zachte schoot, waarin ik me veilig zou weten. Aandacht en begrip zou er voor mij zijn, nog voordat ik erom gevraagd had. Ik zou me gekoesterd voelen in haar warmte en in haar zorg om mijn behoeften te vervullen. Ik zou gezien worden in wat ik nodig had en in wie ik was.

Mijn eigen moeder kon niet aan dit beeld voldoen, zoals de meeste moeders niet. Alleen al omdat ze zelf nooit zo’n moeder gehad heeft. Lang heb ik gepoogd alsnog te krijgen waarvan ik voelde dat niet gekregen te hebben en het gat in mij te vullen. Ik heb de moeder gezocht in de vele vrouwen in mijn leven, vriendinnen, therapeuten, docenten van de Brahma Kumaris en hun oudere dadi’s en ook in God. Uiteindelijk vond ik de moeder in mijzelf en ontdekte ik hoe ik die moeder voor mijzelf kon zijn. Daarbij werd mij duidelijk dat ik geen moeder hoefde te worden om mij als een moeder te voelen voor grote en kleine kinderen.

De roep om de moeder uit zich in een intens verlangen naar liefde en een eeuwige zoektocht naar die oermoeder in de ander. Het verkrijgen van liefde kan zo belangrijk zijn, dat de realiteit van de onderlinge relaties tussen mensen vervormd wordt tot een soort ideale paradijs waarin iedereen even lief en aardig is naar elkaar. Zoals kinderen op heel natuurlijke wijze geven en loyaal zijn naar de ouders in het vervullen van hun behoeften, maar ook om daarmee liefde te verkrijgen, kunnen volwassenen nog steeds bezig zijn met een liefde te blijven geven die ze eigenlijk niet voelen en waarbij ze voorbij gaan aan de zorg voor zichzelf.

Hoe ook de uitingsvormen als volwassene geworden zijn in het geven en ontvangen van liefde, in de onderlagen kan het dreinende en eisende kind nog steeds aanwezig zijn, die het op zijn manier wil hebben en anders ontevreden blijft, boos wordt of denkt dat het afgewezen wordt. Het beeld van liefde wordt gekleurd door de nog onvervulde behoeften van het kind dat je ooit was en door het gebrek aan stevigheid en geworteld zijn in wie je bent als gevolg daarvan. Onvoorwaardelijke liefde en de liefde van de oermoeder zal onvoldoende herkend worden zolang de roep om de moeder geen erkenning heeft gekregen en jij daar zelf verantwoordelijkheid voor hebt willen dragen.

De oermoeder is een wereldmoeder met een groot mededogend hart, die jou kan zien in jouw schaduw en in je licht. Zij zal je willen koesteren, maar zal dat zelden doen, omdat zij de wens heeft dat je op eigen benen kunt staan en zelf zorg kunt dragen voor jouw eigen bestaan. Wanneer je je aan haar borst vastklampt, hoe subtiel ook, zal zij dat weigeren omdat ze je anders klein en afhankelijk maakt. En wat je ook doet, haar hart zal altijd voor je open blijven staan.