Zoals ik hier nu zit ben ik voelend aanwezig om te kunnen schrijven hoe het is om voelend aanwezig te zijn en wat het mij geeft. Dan merk ik dat ik in mijn lichaam ga voelen hoe het daar is, hoe het voor mij voelt om voelend aanwezig te zijn.
Dit lichaam wordt door mij bewoont. Er is een ‘ik’ die kan waarnemen wat er in het lichaam gebeurt. Zo neem ik waar dat mijn lichaam op bepaalde plekken gespannen aanvoelt, pijnlijk is en andere plekken warm aanvoelen. ‘Ik ben aanwezig’ is dat ik met mijn aandacht ben bij wat ik voel en ervaar in mijn lichaam. Dat ik mij bewust ben van wat ik denk, aan wie ik denk en of het gedachten zijn over het verleden, het heden of de toekomst.
Mijn lichaam is ook een klankkast voor wat ik energetisch waarneem. Doordat ik mij met iemand verbind door aan iemand te denken kan het zijn dat ik ook lichamelijk of gevoelsmatig mee krijg hoe het met die ander is. Het kan ook zijn dat iemand anders met mij bezig is, bijvoorbeeld doordat iemand op de een of andere manier door mij geraakt is. Dan voel ik dat ook in mijn lichaam of ga ik aan diegene denken.
Doordat ik voelend aanwezig ben en wil zijn, voel ik of het warm en open in mij aanvoelt of gesloten en koud. Het gaat niet aan mij voorbij, waardoor ik kan kiezen hoe ik ermee om wil gaan. Ik kan kiezen of ik op een koude manier wil reageren op iemand of dat ik er eerst voor ga zorgen dat het weer warm voelt in mijn hart.
Voelend aanwezig zijn maakt dat mij niet zomaar meer iets overkomt. Ik wil weten hoe iets is of het nu leuk is of niet. Als ik een nieuw iemand leer kennen kan ik vaak al heel snel een inschatting maken van die persoon en het contact met diegene voor mij zal betekenen, waar ik zorg voor te dragen heb. In welke vorm dat dan zal plaatsvinden is altijd een verrassing. Ik ben en word geen slachtoffer, want ik weet waar mijn grenzen liggen en zal die op tijd aangeven.
Omdat ik bereid ben om alles te voelen, word er veel zichtbaar voor mij, zowel over mezelf als over anderen en de wereld om mij heen. Dat kan ook heel pijnlijk zijn omdat ik mijn hart open heb en zie hoe mensen met zichzelf en met anderen omgaan. Ik zie wat de consequenties zijn. Ik zie hun duisternis. Dat raakt mijn hart. Daarin blijven voelen en regelmatig ook uiting te geven aan dat gevoel in mijn lichaam door te huilen, te schreeuwen, ontlaad ik wat anders vast komt te zitten. Het mededogen verdiept zich en ook het begrip.
Voelend aanwezig zijn is voor mij een ontdekkingsreis die mij levendig houdt, warm en opmerkzaam. Het leven ontvouwt zich en er dient zich altijd wel weer iets anders aan doordat ik in beweging blijf, doordat het in mij blijft stromen.
© Wonieka A. Meuter
Ont-wikkelen naar heel-zijn 