Iemand wees mij erop dat de zegswijzen zijn: “Gekken en dwazen schrijven op deuren en glazen” en “Kinderen en dronkaards spreken de waarheid”?
Dat doe ik weleens vaker, er mijn eigen draai aan geven. Omdat ik weet dat ze een waarheid laten zien die niet gewenst is. Die te moeilijk of te pijnlijk is om serieus te nemen?
Maar op kinderen en dronkaards is het ook van toepassing. Die zijn ook ongevaarlijk en hoef je ook niet serieus te nemen 😜
Ik doe precies wat ik wil doen naar het begrip en bewustzijn dat ik heb.
Jij doet precies wat je wil doen naar het begrip en bewustzijn dat je hebt.
Zij doen precies wat ze willen doen naar het begrip en bewustzijn dat ze hebben.
Bevrijdend toch?
Het klinkt zo makkelijk deze gedachte, maar wat behelst het nou echt?
In mijn leven heb ik heel lang gedacht te weten wat juist was, zowel voor mezelf als voor anderen, waaronder mijn ouders, familieleden, vrienden, partners en cliënten. Ik had overzicht doordat ik vaak de consequenties kon zien en ook wat iemand zou kunnen helpen. Daarbij had ik een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Ik kon anderen niet laten, want als ik niks zou zeggen dan zou het in mijn ogen mis gaan. Een soort van misplaatst grootheidswaanzin. Alsof ik de wereld kan redden, of iemand! Daarbij kon ik behoorlijk streng zijn.
De ergste kantjes zijn er al jaren vanaf. De meeste mensen kan ik zien en aanvaarden zoals ze zijn. Die hoeven van mij niet meer te veranderen. Ik zie hoe dat mijn contacten met andere mensen heeft veranderd. Maar mijn partner? Of mijn moeder? Kan ik hun aanvaarden precies zoals ze zijn?
Dat wil ik wel, dus heb ik mijn begrip hierover te verdiepen. Als ik wil dat iemand anders doet dan hij doet, dan gaat mijn aandacht daar naartoe. Ik zie namelijk direct of iets vrij is of onvrij, of iets gedaan of gezegd wordt vanuit verkramping of vanuit ontspanning. Echter, wat die ander doet of zegt kan mij beïnvloeden, simpelweg door het oordeel wat ik heb. Ik vind het juist of onjuist. Ik vind het ene beter of slechter voor die ander en daarbij soms ook voor mezelf omdat het (in het geval van mijn partner) ook consequenties kan hebben voor mij. Wat als ik dat niet meer doe? Dan kan het zijn dat hij iets gaat doen wat in mijn ogen verkeerd is. Oh jee, daar wil ik blijkbaar dus controle over uitoefenen.
Doordat ik mij hiervan bewust werd, ontstond bovenstaande gedachte in cursief. Een gedachte die mij helpt de knoop te ontwarren. Zo zijn er momenten op de dag dat iemand iets doet waar ik een oordeel over blijk te hebben. Als ik dan kan bedenken dat diegene precies doet wat hij wil doen naar het begrip en bewustzijn dat diegene heeft ontspan ik mij.
Terwijl ik aan het wandelen ben denk ik er verder over na. Over hoe het is als ik deze gedachte toepas op wat ik in de wereld zie gebeuren. Dingen waar ik het niet mee eens ben. Maakt het mij passief? Verlies ik aan invloed die ik dacht te hebben? Of wordt het vertrouwen een onzichtbare onderstroom die als een steen in de vijver zal werken?
Voor mij is er geen ziekte. Dat vind ik eigenlijk een ongepast woord. Zoals ik het zie en ervaar reageert het lichaam op iets. En dat iets kan vanalles zijn, voeding, emoties, stress, insecten beten, energieen van anderen, onderdrukking, enzenz. Het enige wat het lichaam wil is weer heel worden. Net als de natuur wil het de balans weer herstellen.
Voor mij als bewoner van het lichaam ligt de uitdaging om te achterhalen wat er aan de hand is, waar het lichaam op reageert. Dat doe ik door stil te worden, mijn lichaam te voelen, mijn gedachten, gevoelens en emoties waar te nemen. Dan komen de antwoorden, wordt duidelijk wat er aan de hand is.
Hierin aanwezig zijn doet al heel veel aan het herstel van de balans. Door te vertrouwen op het helend vermogen van je lichaam.
“Iedereen is een eenling, zei de wijze man,
maar bijna niemand weet het.”
Hij keek hem ernstig aan. “Waarom niet?”
Omdat de meeste mensen bang zijn voor zichzelf.
Ze willen liever samen eenzaam zijn”.
“Ben ik ook een eenling?” vroeg hij.
“Ja, jij ook”, zei de wijze man.
“Zal ik later ook een eenling zijn?”
“Dat hangt van jou af.
Bedenk wel dat het heel moeilijk is om een eenling te zijn.
Ieder mens wil je beïnvloeden. Ieder wil zich met jou bemoeien,
zodat je net zo wordt als zij.
Want als je een eenling wilt zijn, dan blijf je altijd een ander
voor de ander en dezelfde voor jezelf.
Dan blijf je vrij. Zorg dat je vrij blijft!”
“Hoe moet ik dat doen? vroeg hij zacht,
ik ben vaak heel bang voor mensen, vooral op school.
Ze schelden me uit omdat ik zo goed kan leren.”
“Dat maakt niet uit, het gaat erom dat je niet bang bent voor jezelf.
Eenlingen reageren altijd op zichzelf en nooit op de ander.
Dus als de ander je uitscheldt, dan scheld je niet terug.
Je vraagt je alleen af: waarom doet dat nou zo zeer in mij?
Is dat mijn trots, is dat mijn onzekerheid, is dat mijn angst?
En waarom wil ik nou zo graag terug schelden?
Komt dat door de ander of komt dat omdat ik zo van schelden houd?
Omdat ik nog zoveel gescheld in mij heb zitten?
Vraag altijd aan jezelf en nooit aan de ander
want anders komt er een ander in je wonen
en weet je niet meer wie je bent.”
De wijze man pakte een beukennootje van de grond en zei:
“Ieder mens is als dit zaadje. De ander is alleen het water
of het zonlicht, maar nooit het zaadje zelf.
Dat zaadje zit in jou.
Verbind je altijd met jouw eigen oorzaak
en niet met de motieven van de ander.
Zo maak je je vrij van de motieven van de ander.
De ander raakt je alleen maar aan,
zoals ook de regen of de zon alleen het zaadje aanraakt,
maar niet weet of er een beukenboom of een dennenboom uitgroeit.”
“Of een roos…..,” zei hij.
“Precies, of een roos.
Niemand weet wat jij in je hebt.
Dat moet jezelf ontdekken.
De ander kan je niet raken als jij het niet in je hebt.
Dus iedere keer als je door de ander wordt geraakt,
of dit nu met vloeken gebeurt of een compliment,
met slaan of met een streling,
iedere keer kun je iets over jezelf te weten komen.
Dat is het mooie van de ander.
Dat is het mooie als je een eenling bent.
Een eenling doet dankzij de ander
steeds nieuwe ontdekkingen over zichzelf.
Eigenlijk kan de ander je dus heel weinig aandoen.
Wees dan ook niet bang dat je de ander zou kunnen kwetsen
want dat is niet mogelijk.
Je kunt de ander alleen aanraken
op de plek waar hij al gekwetst was.
Maar dat is dan niet jouw ‘schuld’, dat is een deel van hem.
En het is ook aan hem of hij deze kwetsing vergroot
of juist beter wil leren begrijpen.
Bemoei je niet met de ander maar laat hem vrij.
Voel je niet gehinderd om alles te zeggen wat je wilt zeggen,
zo blijf je in evenwicht.
Zo blijf je vrij van elkaar en geef je je eigen macht niet weg.”
De enige echte vrijheid is keuzevrijheid ❤
***
Uit: “Een gelukkig mens en andere geheimen”
Van Theije Twijnstra
Ik wilde spiritueel zijn en had begrepen dat je dan je leven ten dienste stelt van het grotere geheel. Ik dacht dat mijn persoon er niet toe deed. Daarbij wilde ik dat mijn liefde onvoorwaardelijk was. Het maakte mij tot niets en niemand. Anderen waren belangrijker dan wat ik wilde. Mijn aandacht was voornamelijk naar buiten gericht ondanks dagelijkse meditaties. Met wat ik nou eigenlijk echt wilde daar had ik weinig contact mee en ergens behoefte aan hebben leek haast taboe.
Toen mij uitgelegd werd dat iedereen een belang heeft, vond ik dat aanvankelijk maar lastig te vatten. Belangen hebben vond ik verkeerd, omdat ik het verkeerd vond dat mensen vooral op hun eigen gewin uit waren. Dat vond ik zo akelig dat ik dat pertinent niet wilde. Want als je jezelf belangrijk vindt of maakt dan ben je egocentrisch.
Gaandeweg ben ik er achter gekomen dat ik belang heb bij alles wat ik doe en zie ik dat ook bij anderen. Echt bij alles, hoe vreemd het ook is wat ik of iemand anders doet. Want het belang kan zijn om een bepaald gedrag in stand te houden omdat het je op de een of andere manier wat geeft of omdat er teveel angst lijkt te zijn om het anders te doen. Je doet iets omdat je dat wilt doen, ook al roep je nog zo hard van niet. Als je er geen belang bij hebt, als het op de een of ander manier niet belangrijk voor je is, waarom doe je het dan? Voor de ander, de wereld of het grote geheel? Dan ben jij nog steeds degene die dat belangrijk vindt, die dat wil.
Leven hier op aarde betekent dat er altijd belangen zullen zijn, want anders komt er niets tot stand en blijf je zitten waar je zit. Niemand doet iets belangeloos. Altijd is er een onderliggend belang of motivatie om iets te doen. Iets belangeloos doen kan heel mooi en nobel lijken en misschien is dat dan wel het belang…
Mijn belangen onderkennen en ook die van anderen geeft mij veel helderheid, waardoor ik gemakkelijker tot keuzes kom. Door te onderscheiden welke belangen een rol spelen en hoe belangrijk mijn eigen belang is en die van de ander, kan ik of blijven staan voor mijn eigen belang of mijn belang opzij zetten voor de ander, of komen we elkaar tegemoet. Ik neem verantwoordelijkheid voor mijn belangen en laat de verantwoordelijkheid bij de ander voor zijn of haar belangen.
Mijzelf belangrijk maken maakt mij rijk en vrij.
© Wonieka A. Meuter
Die nacht had ik hem buiten gehoord, in gevecht met een andere kat en later, toen het nog donker was stond hij bij de dakkapel klagelijk te miauwen omdat hij naar binnen wilde. De volgende morgen gaf hij veelvuldig over, wilde niet meer eten en drinken en ging in hoekjes liggen.
Brammetje is een grote stoere kater die erg dominant kan zijn, m.n. naar onze poes, die hij op onverwachte momenten aanvalt, maar is eigenlijk erg aanhankelijk en gevoelig. Dat aanvallen en de aandacht opeisen was de laatste tijd veel sterker geworden, waardoor Punky zich zodanig onveilig voelde dat zij niet meer op de kattenbak durfde en in de kamer ging plassen en poepen. Daarom besloten wij Brammetje in het ene halletje te doen en Punky in het andere halletje wanneer wij niet in de kamer waren. Het bleek erg belangrijk dat gelijktijdig te doen, want als Brammetje langer in de kamer was, ging hij het als zijn territorium beschouwen en Punky aanvallen wanneer zij in de kamer was. Het dominante gedrag van Brammetje maakte dat hij steeds meer in een isolement kwam, doordat wij hem regelmatig op de gang zetten of buiten bij onacceptabel gedrag.
Mijn aandeel in het veranderde gedrag van deze kat realiseerde ik mij maar al te goed. Als klein katje had Brammetje erg veel aandacht van mij gekregen; was ik als een moeder voor hem geweest bij wie hij jarenlang ’s nachts op bed mocht liggen. Totdat ik veranderde en ook de omstandigheden, waardoor de aandacht voor hem verminderde en hij ’s nachts alleen lag. Deze aandacht ging hij vervolgens opeisen en daarnaast vertoonde hij jaloers gedrag naar Punky. Ik begon mij te realiseren dat ik naar menselijke waarden met de kat omgegaan was, te gelijkwaardig. Een kattenmoeder had hem waarschijnlijk veel eerder op zichzelf gezet. Net als bij honden is het van belang dat het dier naar jou toe komt en niet andersom, want anders verstoor je de rangorde en maak je het dier de baas.
Brammetje kon niet blijkbaar niet leven met de veranderde situatie en werd ineens ernstig ziek. Hij bleek een ernstig nierfalen te hebben. De dierenarts was erg bezorgd en gaf hem niet lang. Brammetje lag doodziek in een doosje en als hij er al uit kwam ging hij na een metertje lopen liggen waar hij was. Een hele dag heb ik naast hem gezeten, omdat ik vond dat ik hem dat verschuldigd was en op een aantal momenten leek hij erg zwak. Regelmatig rustte een hand op zijn lichaam die dan erg warm werd. Beetje bij beetje werd hij opener, toegankelijker en zachter. Hij leek te ontdooien en kreeg daardoor blijkbaar weer zin om wat te gaan drinken en piepkleine beetjes te eten. In plaats van verslechteren, ging hij steeds meer activiteit laten zien.
Ruim een week later loopt Brammetje vrij stevig rond, springt weer op het aanrecht en eet naast speciaal voedsel ook uit het bakje van Punky. Het zou mij niet verbazen als hij hier volledig van weet te herstellen, door de warmte die hij nu weer ontvangen kan. Met elkaar kunnen we een nieuw evenwicht vinden waarin ieder tot zijn recht komt.
© Wonieka A. Meuter
Ze zijn naar mij toegekomen, volwassen vrouwen en mannen. Ze vertelden mij de moed te hebben om zich te ont-wikkelen en zichzelf onder ogen te zien. Gaandeweg bleek dat ze eenvoudige oplossingen wilden en een vervulling van hun leegte en honger naar liefde, op net zo eenvoudige wijze gestild als een moederborst. De verloren gegane periode van vervuld te worden door de moeder, is echter niet eenvoudig terug te winnen en is niet via anderen alsnog te verkrijgen. De weg terug naar jeZelf is een alleen-pad, waarin de angst voor de leegte uiteindelijk omarmd wordt. In dat proces kan een wegwijzer behulpzaam zijn, mits diegene niet langer als moeder hoeft te fungeren.
De verloren gegane moeder krijg je nooit meer terug. Elk uitreiken naar buiten, is als een uitreiken naar de moeder die er niet was op het moment dat jij haar nodig had. Elk moment dat je niet kreeg waar je recht op had, heeft een wond geslagen in jezelf, die je noodzakelijkerwijze bent gaan bedekken om te kunnen overleven. De pijn was te groot. Niet die liefde, aandacht en zorg krijgen die je nodig had, heeft iets in jezelf doen bevriezen. Het heeft je verhard tot een niet of weinig kunnen voelen en je laten geloven in je denkende vermogen om daarmee het leven beheersbaar te houden.
Elke behoefte die niet vervuld is, heeft recht van bestaan tot hij vervuld is en zal op de een of andere wijze om aandacht blijven vragen tot hij vervuld is. Vaak in het projecteren van je behoeften en verlangens op anderen, meestal de mensen die het dichtst bij je staan, zoals partners, maar ook je kinderen en therapeuten. Van hen wordt verlangd alsnog deze niet gestilde kinderbehoeftes aan liefde, warmte en erkenning te vervullen.
De leegte wordt opgevuld met allerhande activiteiten en bezigheden om niet het gemis en de pijn te hoeven voelen, die te groot lijkt te zijn. Als volwassene reageer je alsof je nog steeds dat kind bent. Het verhaal van het verleden overheerst het nu. Het heden, waarin je niet langer afhankelijk bent van volwassenen, omdat je immers zelf een volwassene bent en vrij bent in je keuzes.
Een Meester die zelf het proces doorlopen heeft, zal je naar rand willen duwen en je uitnodigen de sprong te wagen, zodat je kunt ervaren dat je vrij bent en altijd grond onder je voeten zult vinden.
© Wonieka A. Meuter
In de volgende blog kun je meer lezen over projecteren
‘Kom naar de rand,’zei hij.
‘We kunnen niet, Meester, we zijn bang.’
‘Kom naar de rand,’zei hij.
‘We kunnen niet, Meester, we zijn bang.’
‘Kom naar de rand,’zei hij.
Ze kwamen.
Hij duwde hen…
Ze vlogen.
Vrijheid is onze bestemming.
Maar we zijn bang om uitgerekend die stap
te nemen die ons zal dragen.
Dragen naar de grootsheid die onze ware essentie vormt.
Auteur mij onbekend
In het leven dat ik leid en waar ik voor gekozen heb, weet ik mij verbonden met de wereld om mij heen. Niet alleen met directe naasten. Voor mij maakt het geen verschil of je mijn partner bent, een bloedverwant, een cliënt of een ´vreemde´. Ik houd van je.
Ik houd van je, zoals ik van mezelf houd en van mezelf heb leren houden. Ik houd van je, omdat ik jouw grootsheid kan zien, veelal verstopt onder vele lagen van aangepast gedrag. Ik houd van je, omdat ik je mogelijkheden zie, ook al geloof je er zelf nog niet in of wil je er niet van weten.
En als je me toelaat, dan zou ik je graag jouw weg naar succes en vervulling willen tonen. Ik zou je willen laten zien, waar de angels en voetklemmen voor je zitten, die je gevangen houden in pijn. Een oude, al dan niet weggestopte pijn, waardoor je misschien liever niet hier op aarde wilt zijn, maar liever vertoeft in andere dimensies of in je dromen. Ik zou willen, dat je kunt ervaren hoe het is om helemaal bewust te leven in verbinding met jouw innerlijke bron van liefde en stilte, zodat je – net als ik – je altijd verbonden weet met de wereld om je heen.
Omdat ik van je houd!
© Wonieka A. Meuter
Ont-wikkelen naar heel-zijn 